Afscheid nemen en Fort Portal

Het is ongelofelijk hoe snel tijd kan gaan. Helemaal als je niet toe komt aan het schrijven van de blog. Mede dankzij het onwijs "goede" wifi hier.

Ik heb de afgelopen dagen ontzettend veel gedaan en meegemaakt. Het lijkt me daarom handiger om alleen de hoogtepunten op te schrijven, zodat het niet een eindeloos verhaal wordt.

Na de safari kwam de moeder van Kirsten een paar dagen langs. Kirsten heeft haar Kampala laten zien en ik heb het samen met Naminya lekker rustig aan gedaan.

De kinderen op het project hebben het goed. Je ziet duidelijk dat ze zich op hun plekje voelen. Alleen wat wij miste, was iets om mee te spelen. Iets waardoor ze kind kunnen zijn. Net als jij en ik zijn geweest. Via hulp van anderen hebben wij een glijbaan en een schommel kunnen kopen. Die werd vrijdag 28 november geleverd. Samen met de moeder van Kirsten gingen we een middagje naar het project toe om dit mee te maken. Het werd natuurlijk alleen iets langer dan een middagje. De toestellen kwamen net toen het donker was aan, waardoor wij en de kids heel lang hebben moeten wachten. Dat waren we natuurlijk bij het geluid van de toeter al vergeten. Toen de kinderen de truck hoorde aankomen waren ze door het dolle heen. Onbeschrijfelijk wat er op dat moment gebeurde. Terwijl ze nog niet eens wisten wat de surprise was! Toen eenmaal de truck dichterbij kwam en er duidelijk werd wat de surprise was ontplofte de boel. Zoveel dankbaarheid en blijdschap heb ik in mijn leven nog nooit gevoelt. Man, de tranen stonden in mijn ogen. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik dit heb mogen doen en mee heb kunnen maken. Ik kan het amper onder woorden brengen wat er op dat moment door mijn heen ging. Het voelt ontzettend goed om iets goeds voor de ander te doen.

Een paar dagen later gingen we voor onze laatste stageweek terug naar Luwero. We hebben die week vooral met de kinderen doorgebracht. We hebben bijvoorbeeld een schat met ze gezocht en toen ze die hadden gevonden lag die vol met cadeaus! Weer waren de kinderen enorm enthousiast en dankbaar. Nogmaals bedankt mama en zusje! Kan niet wachten om jullie de foto's te laten zien. Ze vinden het echt prachtig. De laatste dag gingen ze voor ons bidden. Dit is hun manier om ons te bedanken. Weer een moment dat ik niet goed onder woorden kan brengen. Weer een moment dat ik heb doorgebracht met tranen in mijn ogen. De dingen die ze over ons zeiden waren heel mooi. Ik heb het gelukkig kunnen filmen, dus voor de geen die er nieuwsgierig naar is kan er om vragen. Na afloop kreeg ieder van ons een envelopje met briefjes er in. Geschreven door de kinderen. Super leuk! Ik vond het uiteindelijk nog best lastig om afscheid te nemen. Ik heb enorm geleefd naar het einde, maar het einde komt altijd sneller dan je denkt. Zonder dat je het weet hecht je toch aan de plek waar je op dat moment leeft. Ik zal ze nooit vergeten. <3

Vrijdag 5 december hebben we met alle meiden Sinterklaas gevierd. We hadden een aantal weken geleden lootjes getrokken en we besloten om gezellig met ze alle te gaan stappen. Een leuke avond met pepernoten en leuke Hollandse gedichten. Zo komt Nederland steeds een stapje dichterbij.

Afgelopen zondag zijn we op mini-vakantie geweest naar Fort Portal. We hadden van te voren helemaal niks gepland. Wat eigenlijk helemaal niks voor mij is. We wisten hoe laat de bus ging, maar waar en hoe geen idee. Gelukkig hadden we een boda man die dat wel wist. We hadden om 6 uur 's ochtends afgesproken en daar gingen we dan hoor. Om half 7 zaten we in de bus en om 12 uur kwamen we aan in Fort Portal. Ik had een soort Jinja verwacht, maar dit was totaal iets anders. Je kunt het ongeveer vergelijken met een boerendorpje. Mooie natuur, bergen en een aantal straten waarin men leeft. Naminya was niet lekker geworden in de bus, dus we besloten om bij het hostel te gaan lunchen. Daar is zij uiteindelijk gebleven en zijn Kirsten en ik op verkenning gegaan. Allereerst gingen we naar het hotel/restaurant Dutchess (gerund door duh, Nederlanders). Daar hebben we even rond gekeken en gelachen om de paar Nederlandse woordjes die de Oegandese werknemers wisten. Na het dorpje hebben verkend gingen we weer terug naar het hostel om Naminya op te halen. We gingen eten bij Dutchess en als voorgerecht had ik bitterballen. Ooooh dat was zo lekker. Heb die dingen echt gemist haha.

We wouden eigenlijk een bergwandeling gaan maken van een paar uur. Helaas was dat niet mogelijk, dus we besloten om de hot springs (geisers) te gaan bezoeken. We hadden via het hostel een taxi geregeld en die man vertelde ons dat de entree 25.000 shilling is (omgerekend 7,50) bij aankomst bleek het 65 dollar te zijn. Nou mooi niet dat we dat hebben gedaan. Na wat te hebben onderhandeld met onze taxi chauffeur besloten we om een swamwalk te doen in het dorpje Bigodi. Echt een aanrader! Bij aankomst werd er meteen naar onze schoenen gekeken (we hadden birckenstocks aan). Lachend gaf de man ons regenlaarzen. Nou die hebben we zeker nodig gehad. Niet gek, want ze noemen het ook een wetland haha. Wisten wij veel. We hebben een aantal mooie vogels gezien en verschillende apen. 's Avonds hebben we wederom weer gegeten bij de Dutchess. Mensen dit is echt niks voor mij.... Maar ik had krokodil gegeten! Super lekker! Geen idee waar ik het mee moet vergelijken. Ziet er uit als kip/vis, heeft een beetje structuur van kip, maar dan zachter.

Naminya voelde zich dinsdag nog steeds niet lekker, dus we besloten om regelrecht terug te gaan naar Kampala. We waren vroeg opgestaan, alleen wil dit niet veel zeggen hier in Oeganda. De bus zou om 10:30 vertrekken, maar om 11:30 stonden we er nog steeds. Uiteindelijk reed ie rond 12:00 weg. 4,5 uur later kwamen we in Kampala aan en zijn we bij thuiskomst lekker gaan douchen en eten.

Morgen gaan we naar het ziekenhuis om een checkup te doen. Voor het geval dat we iets hebben opgelopen, zonder dat we het merken. De rest van de dagen zal vooral relaxen zijn. Nog even van het mooie weer genieten voordat we zondag alweer richting Nederland vertrekken. Ik heb er zin in en kan niet meer wachten :).