Wennen, wennen en nog eens wennen

Wifi is hier niet vanzelfsprekend. Gelukkig heb ik afgelopen week mb's gekocht, waardoor het wellicht wel lukt. Wees in ieder geval alvast voor bereid op veel tekst ;).

Oke het is een beetje graven naar de eerste week, maar het is wel leuk om te delen :). Donderdag 18 september was het eindelijk zo ver. Na iedereen gedag te zeggen liepen we door de duane. Ik denk dat dat het eerste moment was van besef dat ik 3 maanden lang naar een land ga die compleet onbekend is.
Bij de gate kregen we te horen dat we business class zaten. Hoe gaaf?! Champagne bij binnenkomst, beenruimte waar je u tegen zegt, een menu kaart. Wauwie, de vliegreis was ineens appeltje eitje. We kwamen rond 23:00 aan. Bij aankomst zagen we mannen volledig in witte pakken en mondkapjes op. We moesten onze handen desinfecteren en onze temperatuur werd gemeten. Daarnaast hadden we van te voren een vragenlijst ingevuld die te maken had met ebola. Visa aanvragen ging gelukkig heel snel. Dollars inleveren en hup wegwezen. Het eerste wat me opviel toen ik uit het vliegtuig stapte, was de geur en de warmte. Het was alsof er een warme deken over je heen viel. Heel gek.

We hebben de eerste 5 dagen in een hotel geslapen om alvast te kunnen wennen. De eerste dag wilden we graag wat gaan doen. De vader van Kirsten had ons "gebracht", dus we wilden wat leuks doen. Oke, we hadden de taxi gebeld en gevraagd of hij ons naar een groot winkelcentrum kon brengen. Dat was allemaal geen probleem. We hadden een westers winkelcentrum verwacht, maar we kwamen downtown terecht. Het was erg overweldigend.

De volgende dag waren we naar een lokale markt gegaan dichtbij. He is erg raar om een "luxe" (in Afrikaanse termen) hotel te verlaten en ineens midden in de sloppenwijken te lopen. Daar kwamen we ook heftige dingen tegen. Vrouwen die keihard aan het werk waren, kinderen die maar op de grond liggen uit verveling, overal afval, etc. Ik gok dat ze ook daar wonen, gezien het feit dat dat hun leven is.
De volgende dag was een dag vol fun. We hadden niet echt een planning. De helft van de groep ging zwemmen bij Speke resort en de rest wou wat meer avontuur. Uiteindelijk bracht de eigenaar van het hotel ons naar Lake Victoria (toevallig ook bij Speke resort). Wat is dat meer toch prachtig! We hebben er lekker gegeten en rond gelopen. Speke resort is zeker iets waar je heen moet gaan, mocht je ooit Oeganda willen bezoeken. Het is een extreem duidelijk voorbeeld van de verschillen tussen rijk en arm. De volgende dag stond in teken van de citytour. Nou een ding wat ik deze dag heb geleerd is dat Oegandezen GEEN tijdsbesef hebben. Telkens als we naar de volgende locatie gingen zei hij: "ja, het is 10 minuten lopen". Uh ja sure. In werkelijkheid was het vaak een halfuur tot een uur. Thanks dude!

Dinsdag werden we opgehaald door onze stagebegeleidster. Ze vertelde dat ze wonen in een roze/paarse villa vlakbij Speke resort en Lake Victoria. Wauwie! Wat een geluk!