I will survive!

First I was afraid, I was petrified..

Just kidding

Vorige week zondag gingen we terug naar Luwero. Ondanks dat het weer een lange reis was, ging het prima. Eenmaal aangekomen waren we allemaal erg moe. Na een potje kaarten gingen we slapen.

De volgende dag gingen we weer naar het project. We hadden nog 2 huizen over die we moesten bezoeken. Onderweg kwamen we langs een oud vrouwtje die een aparte geur om haar huis had hangen. Het bleek dat zij alcohol aan het bereiden was. Er lagen zeilen op de grond, met ja hoe kan ik het noemen, soort kruidig iets erop. Het stonk verschrikkelijk. Het is nog steeds moeilijk om te zien hoe men hier leeft. Ze hebben allemaal rond de 12 kinderen en kunnen niet rondkomen. Wel hebben we een aantal mannen dronken gezien. Dan vraag ik me echt af waar ze het geld vandaan halen. Is je kind naar school brengen niet veel belangrijker? Hier in Oeganda vaak niet.
Toen we terug kwamen op het project moesten we een aantal foto's maken van kinderen, waarvan de bazen voogdij hebben. Dit om ze te kunnen registeren in het dorp. Dit was de eerste keer dat ik een super georganiseerde situatie meemaakte. Al de kinderen boden hun hulp aan, zelfs de kinderen die in eerste instantie aan het voetballen waren. Erg leuk om te zien! Daarna werden we uitgenodigd voor de voetbalmatch van vrijdag. Super leuk! We hadden besloten om dinsdag terug te gaan naar Kampala, zodat we het weekend in Luwero konden verblijven.

Dinsdag liep alleen anders dan verwacht. 'S ochtends kregen we een berichtje dat er een aantal dagen geleden iemand is overleden aan het Marburg virus. Daarnaast waren er destijds 96 (nu 146) in quarantaine geplaatst en worden er testen afgenomen om te kijken of zij de virus ook bij zich dragen. Het lijkt wel alsof het zo had moeten zijn dat wij die dag terug waren afgereisd naar Kampala. Die middag kregen we namelijk bericht dat we vanaf die dag NIET meer op en af mochten reizen van en naar Kampala. Dit betekent dat we dus ook niet meer met het openbaar vervoer mogen.

We hebben tot vrijdag gewacht op nieuw bericht. Daaruit blijkt dat Uganda goed heeft gehandeld en waarschijnlijk een uitbraak heeft voorkomen. Nog adviseert Eye4Africa ons om nog geen veldwerk te doen en gelieve niet met het openbaar vervoer te reizen om zo lichamelijk contact te voorkomen. Dit betekent dat we de komende tijd nog in Kampala blijven en hier administratief zullen gaan doen.

Desondanks dat de verveling een beetje begint op te spelen betekent niet dat we hier geen leuke dingen doen. Laatst zijn we met onze stagebegeleidster naar de Afrikaanse markt gegaan. Deze markt is 10x beter dan de craft markets die je vind bij de National Theatre. Ik heb hier leuke dingen kunnen scoren, ook voor het thuisfront :).

Een paar dagen geleden zat ik met Naminya op de bank Prison Break te kijken. In mijn ooghoek zag ik iets zwarts voorbij rennen. Ik heb dit wel vaker en vaak is dit niks. Alleen Naminya zag het dit keer ook. Ineens zag ik een rat lopen. En dit zijn niet die leuke ratjes die je in Nederland kan kopen en kan houden als huisdier. Deze was een stukje groter. De man van het huis kwam er op een gegeven moment bij. De rat was inmiddels al, via het gordijn, boven in het raam geklommen. Hij pakte de bezem en voor ik het wist lag hij in 4 stukken en was de lamp kapot. Het was net alsof hij een lasso in zijn hand had joh. En de rat? Die was gevlucht onder de trap. Ik lag natuurlijk helemaal in een deuk.

Vanavond gaan we uit eten en morgen gaan we naar Red Chili om alvast een deel van de safari (Murchison falls) te betalen die we begin november gaan doen. http://redchillihideaway.com/tours-2/murchison-falls-big-5-safari-only-325-pp/ Ik heb daar ongelofelijk veel zin in. De komende tijd wachten we nieuw bericht af en kijken we wat goed voelt.