Mpago Chapati!
Door: Michelle
Blijf op de hoogte en volg Michelle
19 Oktober 2014 | Oeganda, Kampala
Afgelopen maandag zouden we eigenlijk onze safari gaan betalen. Een paar minuten voor vertrek kwam de man van onze stagebegeleidster naar beneden en vertelde ons toevallig over kennissen die safari's regelen. Die mensen konden ons een mooi prijsje aanbieden. Die middag ontving ik inderdaad een mooie deal. Precies dezelfde safari + eten en drinken! Scheelt toch :)
Omdat onze planning was gewijzigd, besloten we maar onze paspoorten op te gaan halen bij Eye4Africa. Daarna hebben we heerlijk geluncht bij cafe Kawa. Oh, als ik daar aan terug denk dan loopt het water weer in mijn mond.
Afgelopen dinsdag zijn we naar Ghadaffi's moskee geweest. Van te voren wist ik dat ik iets van een sjaaltje zou krijgen om mijn haar te kunnen bedekken. Alleen bij aankomst was het geen sjaaltje, maar gewoon een echte hoofddoek/burqa geval. We hebben hierom echt in een duik gelegen (en stiekem schaamde ik me een beetje). We hadden een geweldige gids. In plaats van een simpel verhaaltje vertellen, zong hij alles. Ik heb een stukje kunnen filmen, alleen helaas nog niet kunnen uploaden. Bij de moskee had je een hoge toren die we konden beklimmen. Wat een uitzicht! Ik wist dat Kampala groot was, alleen heb je dat niet door als je ergens rondloopt.
Vaak moeten we met twee matatu's (taxibusje) terug als we weer naar "huis" willen. Dit was ook dinsdag het geval. In het eerste busje merkte ik aan Naminya dat er wat aan de hand was. Ze begon te grinniken en zei dat we niet naar de grond moesten kijken. Nou men kent mij, nieuwsgierig aapje, natuurlijk ga ik kijken. Drie keer raden wat er aan de hand was.... Er liep een grote kakkerlak! Bleh. Thank god dat we een paar minuten later eruit moesten.
Toen we het tweede busje wilden instappen zagen we al dat het erg druk was (men propt hier met gemak 22 man in zo'n ding). Het regende echt super hard, waardoor we wel graag mee wouden. Nou dat heb ik geweten hoor. Blijkbaar is het heel normaal dat een conducteur gewoon bijna letterlijk op je schoot komt zitten. Had ik weer hoor.... En nee het was geen leuke, charmante Oegandees.
Die avond kregen we bericht van school. Het blijkt dat de bestuur van Windesheim ons graag terug in Nederland wilt hebben. Ik dacht dat we eindelijk, na goed bericht over een Marburgvrije Oeganda, van het gezeik af waren. Nou niet dus. In Nederland scheen het dus wel ernstig te zijn, dat terwijl er hier helemaal niks aan de hand is. Blijkbaar zit het bij hen zo hoog dat ze een gratis terugvlucht aanboden en deels de kosten van Eye4Africa. We moesten voor zondagavond reageren. Ik heb besloten om gewoon hier te blijven. Er is hier echt letterlijk niks aan de hand en ik voel me volkomen veilig. Typisch Nederland weer :P.
Afgelopen woensdag hadden we zin om wat te gaan doen, alleen wisten we nog niet wat. Aangezien we weer zin hadden in zoetigheid, besloten we een lekker toetje te maken. We kwamen langs petit village (vlaams/franse bakkerij). Naast dat ze merengue hadden, hadden ze ook Cote D'or chocola. Aaah (hoor je de engelengeluiden al). Ja chocola is iets wat ik ontzettend mis :(. Kirsten wist een lekker recept met merengue dus we besloten dat te maken. Helaas pakte het iets anders uit dan verwacht (chemische slagroom en gebrek aan aardbeien) maar het was zeker niet vies. Weer is wat anders dan de standaard matoke of chapati.
Afgelopen donderdag stond vooral in het teken van series (jep ik geef toe aan mijn verslaving aan vampire diaries) kijken en huiswerk.
Afgelopen vrijdag hadden we intervisie. Daar kregen we ook te horen dat er 2 mensen naar huis gaan. Erg jammer, maar respect voor hun keuze. Als je je hier niet fijn voelt dan is het een makkelijke keuze lijkt me. Onze docenten waren de nacht er voor aangekomen in Oeganda. Zij kwamen dan ook langs. Enorm leuk om weer mensen uit Nederland te zien en ik kan niet wachten om ook het project te laten zien. 's Avonds gingen we naar Casia Lodge een chique restaurant op de top van een heuvel. Wederom weer prachtig uitzicht over Kampala. Die lichtjes waren gewoon adembenemend.
Gisteren zijn we voor het eerst wezen stappen. Ik blijf bij mijn standpunt. Oegandese mannen zijn NIET charmant! Er begon er 1 tegen me te praten, zogenaamd, en gaf me gewoon een zoen in mn nek. Bah, bah, bah. Helaas leek het me geen goed idee om deze man een klap in zijn gezicht te geven.. Voor de rest heb ik het heel erg leuk gehad! Ik merk dat gisteravond mij nieuwe energie heeft gegeven voor de komende 2 maanden. Ik heb me afgelopen week erg verveeld en dat was niet heel bevordelijk voor mijn humeur. Ik hoop dat we uiteindelijk hier een vriendenkring kunnen creëren om zo nog meer leuke avonden te hebben. Vrienden van onze medestudenten hebben ons uitgenodigd om volgende week pizza's te eten en om naar hun Halloween feest te komen. Super tof! Ik kan niet wachten :)
Momenteel zijn we weer terug in Luwero. Ik heb afgelopen week ideeën op kunnen doen die we hopelijk kunnen uitvoeren. Nu hopen dat het in de praktijk er net zo mooi uitziet als dat het klinkt. Word vervolgd :)
Omdat onze planning was gewijzigd, besloten we maar onze paspoorten op te gaan halen bij Eye4Africa. Daarna hebben we heerlijk geluncht bij cafe Kawa. Oh, als ik daar aan terug denk dan loopt het water weer in mijn mond.
Afgelopen dinsdag zijn we naar Ghadaffi's moskee geweest. Van te voren wist ik dat ik iets van een sjaaltje zou krijgen om mijn haar te kunnen bedekken. Alleen bij aankomst was het geen sjaaltje, maar gewoon een echte hoofddoek/burqa geval. We hebben hierom echt in een duik gelegen (en stiekem schaamde ik me een beetje). We hadden een geweldige gids. In plaats van een simpel verhaaltje vertellen, zong hij alles. Ik heb een stukje kunnen filmen, alleen helaas nog niet kunnen uploaden. Bij de moskee had je een hoge toren die we konden beklimmen. Wat een uitzicht! Ik wist dat Kampala groot was, alleen heb je dat niet door als je ergens rondloopt.
Vaak moeten we met twee matatu's (taxibusje) terug als we weer naar "huis" willen. Dit was ook dinsdag het geval. In het eerste busje merkte ik aan Naminya dat er wat aan de hand was. Ze begon te grinniken en zei dat we niet naar de grond moesten kijken. Nou men kent mij, nieuwsgierig aapje, natuurlijk ga ik kijken. Drie keer raden wat er aan de hand was.... Er liep een grote kakkerlak! Bleh. Thank god dat we een paar minuten later eruit moesten.
Toen we het tweede busje wilden instappen zagen we al dat het erg druk was (men propt hier met gemak 22 man in zo'n ding). Het regende echt super hard, waardoor we wel graag mee wouden. Nou dat heb ik geweten hoor. Blijkbaar is het heel normaal dat een conducteur gewoon bijna letterlijk op je schoot komt zitten. Had ik weer hoor.... En nee het was geen leuke, charmante Oegandees.
Die avond kregen we bericht van school. Het blijkt dat de bestuur van Windesheim ons graag terug in Nederland wilt hebben. Ik dacht dat we eindelijk, na goed bericht over een Marburgvrije Oeganda, van het gezeik af waren. Nou niet dus. In Nederland scheen het dus wel ernstig te zijn, dat terwijl er hier helemaal niks aan de hand is. Blijkbaar zit het bij hen zo hoog dat ze een gratis terugvlucht aanboden en deels de kosten van Eye4Africa. We moesten voor zondagavond reageren. Ik heb besloten om gewoon hier te blijven. Er is hier echt letterlijk niks aan de hand en ik voel me volkomen veilig. Typisch Nederland weer :P.
Afgelopen woensdag hadden we zin om wat te gaan doen, alleen wisten we nog niet wat. Aangezien we weer zin hadden in zoetigheid, besloten we een lekker toetje te maken. We kwamen langs petit village (vlaams/franse bakkerij). Naast dat ze merengue hadden, hadden ze ook Cote D'or chocola. Aaah (hoor je de engelengeluiden al). Ja chocola is iets wat ik ontzettend mis :(. Kirsten wist een lekker recept met merengue dus we besloten dat te maken. Helaas pakte het iets anders uit dan verwacht (chemische slagroom en gebrek aan aardbeien) maar het was zeker niet vies. Weer is wat anders dan de standaard matoke of chapati.
Afgelopen donderdag stond vooral in het teken van series (jep ik geef toe aan mijn verslaving aan vampire diaries) kijken en huiswerk.
Afgelopen vrijdag hadden we intervisie. Daar kregen we ook te horen dat er 2 mensen naar huis gaan. Erg jammer, maar respect voor hun keuze. Als je je hier niet fijn voelt dan is het een makkelijke keuze lijkt me. Onze docenten waren de nacht er voor aangekomen in Oeganda. Zij kwamen dan ook langs. Enorm leuk om weer mensen uit Nederland te zien en ik kan niet wachten om ook het project te laten zien. 's Avonds gingen we naar Casia Lodge een chique restaurant op de top van een heuvel. Wederom weer prachtig uitzicht over Kampala. Die lichtjes waren gewoon adembenemend.
Gisteren zijn we voor het eerst wezen stappen. Ik blijf bij mijn standpunt. Oegandese mannen zijn NIET charmant! Er begon er 1 tegen me te praten, zogenaamd, en gaf me gewoon een zoen in mn nek. Bah, bah, bah. Helaas leek het me geen goed idee om deze man een klap in zijn gezicht te geven.. Voor de rest heb ik het heel erg leuk gehad! Ik merk dat gisteravond mij nieuwe energie heeft gegeven voor de komende 2 maanden. Ik heb me afgelopen week erg verveeld en dat was niet heel bevordelijk voor mijn humeur. Ik hoop dat we uiteindelijk hier een vriendenkring kunnen creëren om zo nog meer leuke avonden te hebben. Vrienden van onze medestudenten hebben ons uitgenodigd om volgende week pizza's te eten en om naar hun Halloween feest te komen. Super tof! Ik kan niet wachten :)
Momenteel zijn we weer terug in Luwero. Ik heb afgelopen week ideeën op kunnen doen die we hopelijk kunnen uitvoeren. Nu hopen dat het in de praktijk er net zo mooi uitziet als dat het klinkt. Word vervolgd :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
